Rondzendbrief 8
Inmiddels ben ik alweer ruim een week terug in Nederland. Veel indrukken en ervaringen liggen achter me.
Allereerst wil ik de Heere danken voor Zijn sparende hand in alle opzichten. Reizen in Sri Lanka brengt toch weer heel andere risico’s met zich mee dan in Nederland. Daarbij is reizen met mijn visuele beperking steeds opnieuw een uitdaging, die ook extra spanning met zich meebrengt. In Nederland merk ik dat ik vaak ’s middags moe ben. Ook tob ik al langere tijd met verstopte holtes. Tot mijn verwondering had ik daar in Sri Lanka een maand lang weinig last van!
In Sri Lanka worden beperkingen vaak gezien als een straf of vloek van de goden. Mensen voelen zich daardoor minderwaardig. Halverwege de reis ging mijn iPad kapot, iets dat voor mij echt een beproeving was. Mijn iPad is mij ontzettend dierbaar: ik lees er mijn Bijbel en christelijke lectuur op, vergroot teksten of laat ze voorlezen. Zonder dat hulpmiddel werd mijn visuele beperking voor iedereen zichtbaar. Ik kreeg daar veel vragen over. Voor veel mensen was het vreemd om te horen dat er ook in een Europees land beperkingen zijn waarvoor geen oplossing is. Ik heb dan ook vaak verteld dat dit voor mij voelt als een doorn in het vlees, een dagelijkse strijd, maar dat de Heere zorgt.
Wat mij opnieuw raakte, was de geestelijke nood. Het Woord van God leeft maar weinig, ook onder de christenen die ik ontmoette. De zorgen van het dagelijks leven zijn vaak zo groot dat men daarvoor alles laat vallen. Ouders die zelf naar de kerk gaan, sturen hun kinderen op zondagochtend naar bijles, in de hoop dat zij een betere toekomst krijgen dan zijzelf. Tegelijk ontmoette ik iemand die er wel voor kiest om zijn kleine winkeltje, met amper omzet, op zondag te sluiten om naar de kerk te kunnen gaan. Dat raakte me diep.
Wat ik ook als heftig heb ervaren, zijn de demonische machten. Met name de hindoeïstische invloeden via muziek zijn overal aanwezig: in winkelcentra, in het openbaar vervoer, zelfs buiten op straat. Soms was het zo intens dat ik mijn stille tijd moest houden met oordopjes in. Deze muziek, vaak ook te horen in tempels, blijft snel in je hoofd hangen. Wat ben ik dan dankbaar voor een thuisfront dat bidt, en God vraagt voor bescherming tegen verzoekingen. Want wie ben ik, als de Heere mij, nietig mensje, niet vasthoudt?
Vervolging is misschien niet direct zichtbaar in Sri Lanka, maar de machten van de islam, het hindoeïsme en het boeddhisme zijn overal voelbaar. Een lerares vertelde mij dat ze op haar school wordt genegeerd sinds ze had aangegeven niet actief mee te willen doen aan hindoefeesten. Helemaal niet meedoen zou haar haar baan kosten en dus ook haar inkomen.
In een vorige nieuwsbrief gaf ik aan dat er mogelijk een open deur in Hotton was om het werk voort te zetten. De nood die ik daar aantrof, was groot. Het is een van de armste gebieden die ik in Sri Lanka heb gezien. Daarnaast zag ik veel ziekte, vaak veroorzaakt door slechte leefomstandigheden. Op de eerste zondag daar voelde ik iets van dat moment waarin de Heere Jezus de schare overzag en met innerlijke ontferming bewogen was. Deze mensen leven zonder herder en zijn gebroken onder de last van het leven. Ik heb goede afspraken kunnen maken met de evangelist die daar werkt. We hebben besloten om in ieder geval één jaar hulp te bieden door middel van geestelijk voedsel en een bijdrage waarmee voedsel en medicatie kunnen worden gekocht. Daarna evalueren we hoe het verder zal gaan.
Er is veel hulpverlening in Sri Lanka, en talloze stichtingen doen prachtig werk. Voor mij is het echter allerbelangrijkst dat Gods woord oprecht en schriftuurlijk wordt verkondigd. Daarom werk ik samen met verschillende evangelisten die in opleiding zijn bij een dominee van de presbyteriaanse kerk. Ze krijgen ook online les van dominees uit Schotland en Amerika; de lokale dominee vertaalt. Om hun geestelijke groei te stimuleren, probeer ik hen ook van goede boeken te voorzien. Een van deze evangelisten werkt in Hatton en gaat daarnaast nog naar school. Zelf heb ik twee dagen les gevolgd én een les gegeven over het onderwerp: Wat zegt de Bijbel over pastoraat in een gemeente?
Door dit werk kom ik steeds weer in aanraking met de diepere lagen van de cultuur; dingen die ik zelf in de loop der jaren een beetje ben afgeleerd. Mensen vinden het bijvoorbeeld lastig om “nee” te zeggen. Als ik de weg vraag en iemand weet het niet, zegt diegene toch iets, waardoor ik later besef dat het niet klopt. Ook moet ik voorzichtig zijn met het geven van feedback. Door oorlog, het kastenstelsel en andere factoren voelen mensen zich snel minderwaardig. Als ik bijvoorbeeld vriendelijk aangeef dat ik al gegeten heb en daarom een maaltijd afsla, moet ik dat heel zorgvuldig verwoorden, anders kwets ik iemand.
De laatste dagen van mijn reis was ik opnieuw in Hotton. Wat ik als bijzonder heb ervaren, waren de huisbezoeken die we daar aflegden. Mensen nodigden hun buren uit; sommigen van hen hadden nog nooit eerder van het evangelie gehoord. We hebben hen uitgenodigd voor de kerkdienst, en een aantal van hen is ook gekomen. De evangelist in dit gebied bezoekt deze mensen nu verder.
Ook al ben ik momenteel terug in Nederland, de verspreiding van Gods Woord gaat nog steeds door. Ik hoop, D.V., online Bijbelstudies te geven en contact te houden met de mensen in Sri Lanka. Wilt u blijven bidden of God het werk wil zegenen?
Tijdens deze reis ben ik ook een WhatsApp-Kanaal gestart waarop ik regelmatig foto’s, video’s en de laatste ontwikkelingen deel. Heeft u dit kanaal nog niet bekeken en bent u geïnteresseerd? Het kanaal bekijken en eventueel volgen kan via de volgende link: https://whatsapp.com/channel/0029Vb3QMb8HLHQSXbYQmo0q.
Een vriendelijke, dankbare groet namens Ruben, Jacolien & kinderen Sinnakili
“Mijn genade is u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.” – 2 Korinthe 12:9
P.S. U kunt hier meer verslagen lezen en een gift overmaken